Rzeka Ina wypływa ze zbocza wzgórza wznoszącego się na terenie wsi Inka a znajdującego się na południowy wschód od jeziora Ińsko. Jest rzeką typowo nizinną. Płynie do rzeki Odry i uchodzi za północnym krańcem j. Dąbie. Jej długość wynosi ok. 130 km. Powierzchnia dorzecza obejmuje obszar 2151 km kwadratowych. Średni jej spadek w górnym biegu rzeki wynosi 4‰, w dolnym 0,2‰. Ina jest rzeką o asymetrycznym dorzeczu z przewagą prawych dopływów. Posiada cechy rzek nizinnych, zasilanych głównie przez wody gruntowe. W swym biegu przepływa przez kilka jezior. W pobliżu wsi Bytowo w wyniku bifurkacji jej nurt rozdziela się na rzekę Pęzinkę (zwana skradzioną Iną), która zabiera ok. 50% wody. Do Iny uchodzą cztery dopływy: Stobnica przepływająca przez Choszczno; licząca 63 km długości Krąpiel, Pęzinka 27 km, i Mała Ina 54 km. Stany wody w rzece są na ogół wyrównane. Najwyższy poziom wody obserwowany jest na wiosnę, wysoki w maju i sierpniu, a najniższy na początku lata i w jesieni, zwłaszcza w październiku i listopadzie.

Ina jest jednym z najładniejszych szlaków kajakowych w tej części województwa zachodniopomorskiego, a szczególnie na odcinku Puszczy Goleniowskiej, między Stargardem i Goleniowem. Jest stosunkowo mało jeszcze uczęszczana. W wielu miejscach jest szlakiem dzikim, nieprzetartym, porośniętym sitowiem i roślinnością wodną, ale nie trudnym do przebycia. Na szlaku Iny można spotkać dużo miejscowości bogatych w zabytki. Wędrówkę kajakową na Inie należy połączyć z dokładnym poznaniem j. Dąbie, miasta Szczecina oraz wyspy Wolin.

Na brzegach Iny stosunkowo mało jest dobrych miejsc do biwakowania. Szlak nadaje się na spływy kajakowe zarówno grup mniejszych, jak i większych, szczególnie od Stargardu. Na przebycie szlaku rzeki Iny od Recza ze zwiedzaniem j. Dąbie należy przeznaczyć 5-7 dni, nie wliczając w ten czas poznania Szczecina i miejscowości nadmorskich Pomorza Szczecińskiego.

Ina płynie przez Pojezierze Zachodniopomorskie i Pobrzeże Szczecińskie. Wypływa z torfowiska położonego na północny-wschód od Ińska. W górnym biegu przyjmuje dopływ z jeziora Ińsko, a następnie przepływa przez kilka jezior. W pobliżu wsi Bytowo połowa wód Iny jest kierowana do Pęzinki, zwanej także Skradzioną Iną (w Pęzinie „skradziona” woda wraca do Iny). Teoretycznie Ina jest dostępna od Stargardu dla małych barek, a od Goleniowa dla małych statków rzecznych (aktualnie zarówno leżące w korycie drzewa jak i zarastające nurt zarośla wierzbowe uniemożliwiają takie jej wykorzystanie). Od Recza stanowi dostępny szlak kajakowy. Wyższy odcinek rzeki mogą pokonywać tylko wczesną wiosną amatorzy rzek zwałkowych.

Dolina rzeki posiada zmienny charakter: od Recza do Stargardu jest szeroka i zabagniona, od Goleniowa węższa i głębsza. Ina uchodzi poniżej jeziora Dąbie do odcinka Odry zwanego Domiążą.

Za Reczem Ina jest uregulowana, co oznacza, że jej brzegi są podparte przez drewniane kołki. Szerokość niewiele ponad 4 metry. Startując tuż za zastawką (przed mostem na drodze z Recza do Stargardu) już po 250 metrach trafiamy na kaskadę progów. W zależności od sprzętu i jego użytkowników a także poziomu wody będzie to atrakcja lub utrudnienie czyli skok lub przenoszenie kajaków. Podobne atrakcje spotykamy aż do Stargardu.

Rozpoczynając spływ od jazu w Reczu należy uwzględnić konieczność przeniesienia kajaków przez kolejne cztery jazy i przepłynięcia kilku progów. Wody Iny, zwłaszcza w górnym biegu, są czyste (występują nawet pstrągi). Zanieczyszczenia wprowadza Mała Ina oraz ścieki z miast położonych nad Największe dopływy to Mała Ina, Stobnica, Krąpiel.

Poniżej Stargardu Ina płynie wolno i leniwie. Brzegi początkowo niskie i podmokłe stają się coraz wyższe. Między Stargardem Szczecińskim a Goleniowem płynie się wśród lasów Puszczy Goleniowskiej To najładniejszy odcinek Iny. Zwalone do wody drzewa nie stwarzają niebezpieczeństwa dla płynących, a podnoszą atrakcyjność rzeki.

Za Goleniowem Ina płynie szeroko, monotonnie i leniwie wśród łąk i pól. Brak dobrych miejsc do biwakowania. Ujście Iny do Odry (Domiąży) znajduje się naprzeciwko południowego krańca wyspy Mnisi Ostrów. Stąd w lewo około 1 kilometra do Jeziora Dąbskiego gdzie na jego północnym krańcu znajdujemy niezłe miejsce biwakowe, lub na wprost około 6 kilometrów do Polic gdzie można zakończyć spływ na plaży miejskiej.